Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Θυμός

18:42. Τα πήρα στο κρανίο. Στη δουλειά (που αλλού). Δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες. Σημασία έχει ότι ορισμένοι έχουν συνηθίσει να μην κάνουν το παραμικρό, να μην μπορούν να πετύχουν οτιδήποτε, που θεωρούν πια οτι αυτό είναι όχι απλά φυσιολογικό αλλά και υποδειγματική συμπεριφορά. Έτσι πια η επιτυχία, το παραμικρό επίτευγμα, είναι κατακριτέα. Γιατί; Μα γιατί μάθαμε να είμαστε άχρηστοι και είμαστε περήφανοι για αυτό. Τρελαίνομαι όταν το ζω στη δουλειά μου. Με πειράζει, ή μάλλον πιο σωστά με προσβάλλει. Τι να κάνεις όταν και ο από πάνω το βρίσκει φυσιολογικό; Λίγα πράγματα. 
Είναι αυτό που λέγαν οι αρχαίοι "Αργία μήτηρ πάσης κακίας". Τραγικό.  Απλά δε κουράζεσαι. Έτσι έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο. Να λες, να λες, να λες. Τι; Έχει σημασία. Ισως έχει. Γιατί αυτά που λες τελικά είναι "κάνε με μία (1) μέρα πρωθυπουργό και μία (1) εισαγγελέα". 
Τελικά αυτό είναι που μας έχει φάει έχουμε γεμίσει εκκολαπτόμενους πρωθυπουργούς και εισαγγελείς. Ποιός μένει να δουλέψει; Ποιός θα σκάψει; Έχετε πρωθυπουργούς να σκάβουν; Ποιός θα κτίζει; Έχεις δεί εισαγγελέα να κτίζει; Τί μένει; Άτομα με μειωμένη φιλοδοξία και ανυπαρκτες προοπτικές. Τι να περιμένεις από αυτούς! Για το λόγο αυτό τίποτα δε πάει καλά!
Νομίζω ότι χρειαζόμαστε σε εθνικό επίπεδο πολύ ξύλο. Γιατί από την ατομική μεγαλομανία  περάσαμε στην ομάδικη ... άντε να μην το πω γιατί διαβάζουν και μικρά παιδιά.  Βρίσκουμε παντού εχθρούς, που μας αντιμάχονται. Και εμείς τι κάνουμε. Τυρβάζουμε περί αρχαίων προγόνων. Από δουλειά : ΜΗΔΕΝ (0). Και όλοι συμφωνούμε, χανόμαστε!
Έτσι τί χρειάζεται μια χώρα γεμάτη πρωθυπουργούς και εισαγγελείς για να σωθεί; Το βρήκαμε ! Μια ομάδα! Τι ομάδα; Ποδοσφαίρου; Δε ξέρω το άθλημα, αλλά την ακούω συνέχεια παντού. "Ε". Δεν έχω ασχοληθεί ιδιάιτερα με το θέμα, έτσι μπορεί και να υπάρχει. Ο Χαρδαβέλας, πάντως,  λέει ότι θα έρθει να μας σώσει.  Το ερώτημα είναι, από τι να μας σώσει; Εδώ έχουμε 2 επιλογές. 
Επιλογή α. Από τους εχθρούς που έχουμε, σύμφωνα με αυτούς που επικαλούντε τον ερχομό αυτής της ομάδας.
Επιλογή β. Από τον κακό μας εαυτό σύμφωνα με το δικό μου φόβο.
Γιατί αν ισχύει το α, τότε όλος ο κόσμος είναι ο εχθρός μας. Βλέπεται της κοντής ........ της φταίνε οι τρίχες. Αν μια χώρα σα τη δική μας ζορίζεται από "εχθρούς" σαν την Αλβανία και δε μπορεί να εξασφαλίσει την ελεύθερη διακίνιση ιδεών ακόμα και σ' αυτά τα πανεπιστήμια τότε λογικά όλοι μπορούν να μας κάνουν κακό. Έτσι όταν έρθει η υπόψη ομάδα, για να μας σώσει, πρέπει να αποστειρώσει τα πάντα εκτός συνόρων.
Αν ισχύει το β τότε επειδή μας φταίνε οι τρίχες τότε δεν αξίζουμε τίποτα. Μαλλον η ομάδα θα αποστειρώσει τα πάντα εντός συνόρων.
Βέβαια μπορεί να ισχύουν και τα α και β ταυτόχρονα, οπότε οι "Ε" να αποστειρώσουν απλώς τα πάντα και να ξεκινήσουν από την αρχή.
Υπάρχει και μιά ακόμα εφιαλτικότερη επιλογή. Να μην υπάρχει Ομάδα "Ε". Και όλα θα συνεχίσουν όπως πρώτα. Και τότε τι θα κάνουμε; Η Ομάδα αυτή ήταν μια κάποια λύσις.....