Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

Ξεκίνημα

11:30. Μια καινούρια εβδομάδα άρχισε. Η τιμωρία που μου επέβαλλε η μεγάλη μου κόρη τελείωσε (στέρηση υπολογιστή το Σάββατο και την Κυριακή γιατί δεν ενημέρωσα ότι θα καθυστερήσω να επιστρέψω από μια συνάντηση). Έτσι είναι ώρα να πω κάτι καινούριο.
Αύριο είναι η πρώτη μέρα στη δουλειά μετα από 2 μήνες βόλτες από εδώ και από εκεί. Είναι καλό αυτό; Μάλλον, αλλά και πάλι αυτό το βουνό από χαρτί ποιός θα το ανέβει; Μάλλον εγώ. Άτιμο πράγμα η γραφειοκρατεία. Είναι αυτό που εξασφαλίζει ότι όταν όλα έχουν καταρεύσει, κάποιος θα βρεί έναν τρόπο να κάνει τη μέρα όλων ακόμα πιο δυσάρεστη για το κοινό καλό. Στη δική μου περίπτωση πολλοί άνθρωποι που δε γνωρίζω και πιθανότατα δε θα δώ ποτέ από κοντά, συνεργάστηκαν αρμονικά επί εβδομάδες χωρίς καν το γνωρίζουν για να κάνουν την επόμενη εβδομάδα εφιαλτική για μένα. Για το λόγο αυτό τους ευχαριστώ και τους εύχομαι κάτι που συνήθως στα comics το βλέπουμε γραμμένο με χαρακτήρες που εμφανίζονται πατώντας το πλήκτρο "SHIFT" και κάποιον αριθμό. Γνωρίζω και κατανοώ πως ότι έκαναν το έκαναν από καθήκον αλλά και πάλι με τη δική μου υπέρταση παίζετε μάγκες. Αλήθεια ξέρει κανείς να δακτυλογραφεί, να μην έχει κάτι να κάνει το πρωί της Δευτέρας, να έχει άδεια εισόδου και να του αρέσει να βοηθάει τον συνάνθρωπο του; Αν ναι, επικοινωνήστε το ταχύτερο δυνατόν!

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Πτήση

12:25. Έφτασα στο σπίτι, έκανα ένα καυτό ντους και όπως προστάζει η μοίρα, το ταλαίπωρον σαρκίον και πάνω από όλα η κοινή λογική ετοιμάζομαι να πέσω για ύπνο. Όχι όμως αμέσως, η μικρή μου κόρη έχει πάει στο πάρτι του σχολείου και έτσι με τη σύζυγο περιμένουμε τηλέφωνο ότι έφυγε με τη φίλη της για το σπίτι της φίλης της όπου θα περάσει τη νύχτα. Με λίγα λόγια μετά από 700 χμ οδικώς και 500 αεροπορικώς δεν έφτασε η ώρα του ύπνου! Υπομονή λοιπόν.
Περισσότερα αύριο.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Δρόμος

00:19. Το τελευταίο βράδυ στη Θεσσαλονίκη. Αύριο στην Αθήνα, στο σπίτι, μετά από εβδομάδες ταξιδιών. "Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος" λέει ο ποιητής, όμως σαν πεζός που είμαι και κυνικός εύχομαι να είναι σύντομος χωρίς πολλές στροφές και ανηφόρες μέχρι τη δική μου Ιθάκη. Η αλήθεια είναι ότι βαρέθηκα το τελευταίο δίμηνο να μιλάω με τη γυναίκα μου στο τηλέφωνο. Γι' αυτό ανυπομονώ αύριο τέτοια ώρα να είμαι στο κρεβάτι μου και να κοιμάμαι. Βέβαια ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς. Μέχρι τότε θα γράψω για κάτι που πρόσεξα πριν από λίγο. Κοιτώντας το προφίλ μου, διαπίστωσα ότι είμαι υδροχόος και άλογο. Νομίζω ότι σαν πληροφορία αυτό είναι εντελώς αδιάφορο για ένα φυσιολογικό άτομο. Έχω βαρεθεί να ακούω τι καλό ζώδιο είναι ο υδροχόος και τι έξυπνο και τι καταπληκτικό. Είναι απίστευτο τι θα ακούσεις από ένα άτομο που βρίζει το "παπαδαριό" όλη την ώρα, αν το ρωτήσεις, για πλάκα - τί το ήθελα, για την καρμική συμβατότητα ενός υδροχόου του πρώτου δεκαήμερου με ωροσκόπο ταύρο και μίας διδύμου του τρίτου με ωροσκόπο σκορπιό όταν ο Δίας είναι στην παρθένο. Ανάλυση να μην ξέρεις από που να κρυφτείς για μια ολόκληρη πτήση, 2 ώρες και, χωρίς σταματημό. Αλλά η επανάσταση επανάσταση. Η θρησκεία όποιο του λαου. Ο ανάδρομος Ερμής όμως; Εδώ τα χαλάμε άλλο οι δεισδαιμονίες τύπου ορθοδοξία και άλλο τα λεγόμενα της κυρίας Παπαρίδου που βγάζει ωροσκόπιο με κουμπιουτερ! Που έχουμε μπλέξει! Αριστεροί διανοούμενοι, κατίνες της διπλανής πόρτας, επιστήμονες και αγράμματοι με το βιβλίο αστρολογίας στο χέρι. Και καλά να κάνεις μια προσπάθεια να ψελίσεις κάποιο σοβαρό επιχείρημα, κάηκες. Τι σκοταδιστής, τι φανατικός, τί κυνικός μηδενιστής,τι φονταμενταλιστής θρησκόληπτος και άλλα τέτοια θα ακούσεις. Τι να κάνουμε "θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία". Πως να τολμήσεις να κοιτάξεις μπροστά και να προχωρήσεις ξέροντας ότι μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για τις πράξεις σου. Θα μου πεις τώρα και η θρησκεία; Κοίτα σαν ορθόδοξος πιστεύω ότι θα κριθώ για τις πράξεις μου, εφόσον μόνος υπεύθυνος για αυτές είμαι εγώ. Με την αστρολογία, δεν είμαι υπεύθυνος για τίποτα. Τα άστρα το λένε. Αυτά φταίνε. Εγώ δεν ξέρω τίποτα είμαι θύμα του σύμπαντος. Μιλάμε για κακομοιριά γαλαξιακών προδιαγραφών. Γι' αυτό σκασίλα μου για τα ζώδια σας και αν ακόμα μπορούσαν να καθορίσουν τη ζωή μου. Καθορίστε ότι θέλετε, στη ζωή του Γιάννη, αποφασίζει ο Γιάννης (εντάξει και η γυναίκα μου, δηλαδή μόνο αυτή αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος).
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Αυτό το Λαιστρυγόνα που τον λένε ωροσκόπιο και τον Κύκλωπα τον αστρολόγο επιλέγω να μην τους κουβαλάω. Ας κριθώ εγώ για τα λάθη μου και όχι ένα ουράνιο σώμα σαν το αγριο Ποσειδώνα. Αυτά για απόψε

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Βόλτα

03:25.Άλλη μια συντάξιμη μέρα πέρασε. Η μισή σε ένα minibus που φαίνεται ικανό να παράγει κάθε είδους θόρυβο ενώ κινείται με ταχύτητα ανάπηρου βραδύποδα. Η άλλη μισή περπατώντας. Βέβαια περπατούσα και όλο το βράδυ. Τουλάχιστον πήγαμε για μακαρονάδα και το μαγαζί άξιζε το κόπο. Όπως αξίζει το κόπο η βόλτα στη Θεσσαλονίκη. Πάντα. Αλλά πολύ η κούραση, ολίγον το φαγητό ακόμη δε ολιγότερος ο ύπνος. Άσε που κανένας τέτοια ώρα δε θέλει να έρθει μαζί μου για ποτάκι. Νέα παιδιά και κοιμούνται...... Στη Θεσσαλονίκη...... Σε τι κόσμο ζούμε; Ευτυχώς όμως καθάρισε ο συμαθητής! Πήγαμε για ένα, εντάξει 2, τέλος πάντων 3 ποτάκια (αυτός δηλαδή γιατί εγώ λόγω στομαχιού τη βγάζω με coca cola). Ωραία ήταν.
Και μια και μιλάμε για ποτά κάτι εντελώς άσχετο. Έχει προσέξει κανείς πόσα βίντεο με θέμα αναρτήθηκαν σήμερα για τη Μακεδονία; πρέπει να είναι 15. 15 τις τελευταίες 24 ώρες. Εντάξει τα περισσότερα είναι βίντεο χορών και τραγουδιών. Δε παύουν όμως να φορτώνουν με χαζομάρες τον άτυχο που θα πέσει επάνω τους.
Πρώτο - πρώτο το βίντεο του ηρωικά δαρμένου στο Κολωνάκι gay διανοούμενου. Αναρωτιέμαι εκεί που πήγε να στηρίξει τα δικαιώματα των φίλων του, αν έκατσε να ψάξει το δικαιώματα των μειονοτήτων που ζουν εκεί να αυτοπροσδιορίζονται. Φυσικά δε μιλάμε για τους Έλληνες γιατί φαίνεται ότι ο τύπος έχει κόλλημα με την Ελλάδα (στο κάτω - κάτω δικαίωμα του είναι) και έτσι λογικό είναι να χαίρεται για τα παθήματα τους, αλλά για τους Αλβανούς. Αλλά Λυπάμαι που το λέω, αυτός ότι κάνει το κάνει από μίσος και όχι από αγάπη. Είναι αρκετά καλιεργημένος για να μιλάει ήρεμα αλλά το μίσος δε κρύβεται. Κρίμα, γιατί αν το έκανε από αγάπη για τους άλλους κάτι καλό μπορεί να γινόταν, με το μίσος τι μπορεί να καταφέρει; Μάλλον να κάνει μανάδες να κλαίνε....
Τώρα θα μου πεις πως τον αφήνουν να μιλάει. Αλλά και τι να κάνεις. Αν τέτοιοι τύποι σου πουν κάτι καλό τότε αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου... Άλλωστε πάντα πίστευα ότι μπορεί να διαφωνώ από τα βάθη της ψυχής μου με ότι λες αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να σε εμποδίσω να γελιοποιηθείς από μόνος σου.
Δε βαριέσαι. Έτσι κι αλλιώς τέτοιοι τύποι ότι και αν πουν, απασχολούν τη μερίδα του τύπου που επιλέγουν εκείνοι που ενδιαφέρονται περίσσότερο για το τι φορά κάποιος παρά για το λέει.
Είναι τραγικό όμως τελικά να βλέπεις την προσπάθεια που κάνουν οι γείτονες, ενώ εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του κακομοίρη. Και έχεις τον κάθε δυστυχισμένο να βγάζει το δηλητήριο του σε ότι έχεις ιερό. Θα έλεγα μάλλον ότι θυμώνω.
Και μάλλον πρέπει να πάω να μάθω βουλγάρικα να τους απαντάω στη γλώσσα που μιλάνε. Είναι απίστευτες οι χαζομάρες που ανταλλάσουν μεταξύ τους στα βουλγάρικα και εμείς δεν το καταλαβαίνουμε. Και ακριβώς επειδή δεν το παίρνουμε είδηση τι λένε, δεν προβάλουμε επιχειρήματα με αποτέλεσμα στο τέλος αυτοί να θεωρούν τα δικά τους επιχειρήματα ατράνταχτα. Κάτι πρέπει να γίνει.....

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Στη πρίζα!

12:53. Πρέπει να γεμίσω τις μπαταρίες μου όπως προτείνει το σύνολο του αναγνωστικού μου κοινού (ευχαριστώ ria για την υποστήριξη). Πως όμως; Αντίθετα από τα κινητά οι άνθρωποι δεν μπορούν να γεμίσουν τις μπαταρίες όταν είναι στη πρίζα όλη την ημέρα. 700 χμ με minibus σήμερα! Σχεδόν τα μισά προβλέπονται για αύριο. Τελείωσα μόλις τώρα. Θέλω να πάω μια βόλτα στη πόλη, αλλά που κουράγιο. Εντάξει, αρκετά με τη γκρίνια.
Η πόλη είναι υπέροχη, φώτα, κόσμος στο δρόμο και στα μαγαζιά. Γυρνώντας γύρω γύρω στην ύπαιθρο το χάρηκα επίσης. Όμορφα τοπία, φανταστικά φαράγγια, τεράστια θερμοηλεκτρικά εργοστάσια με επιβλητικά σύννεφα καπνού που υψώνονταν σαν....Χμμμ νομίζω κάτι άλλο ήθελα να πω, αλλά μάλλον το εργοστάσιο μου χάλασε την παραμυθένια εικόνα που νόμιζα ότι είχα σχηματίσει. Βέβαια και αντίλογος υπάρχει! Πχ χωρίς αυτό το εργοστάσιο δε θα υπήρχε η δυνατότητα να λειτουργήσει ο Η / Υ μου, ώστε εγώ μέσω αυτού να προβώ σε μια κατάθεση ψυχής. Χμ μάλλον πάλι το παράκανα. Συμπέρασμα με άδειες μπαταρίες δε κάνει να γράφω, θα εκτεθώ! Μάλλον πρέπει να πάω αμέσως για ένα ποτάκι. Όμως ξένος σε ξένο μέρος..... που να πάω, θα χαθώ. Καμμιά ιδέα κανείς; Εστω για αύριο που θα τελειώσω πάλι κατα τις 01:00. Όλες οι προτάσεις δεκτές, εκτός από αυτές που λένε κάτσε μέσα γέρο!
Περιμένω.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Ύπνος

11:46. Έφτασα πριν από λίγο στη Θεσσαλονίκη! Στην πόλη που δε κοιμάται ποτέ! Το κακό είναι ότι εγώ αντίθετα από τη πόλη νυστάζω σχεδόν αδικαιολόγητα (σαν να στέκει σα δικαιολογία το γεγονός ότι χθες δε έκλεισα μάτι και ότι σήμερα δούλευα σα τρελός μέχρι τις 18:00 που έφυγα για το αεροδρόμιο) και έτσι δεν μπορώ να πάω ούτε μια βόλτα στο λιμάνι. Οπότε η βόλτα αναβάλεται για αύριο το βράδυ.......
Όμως θέλω να γράψω για κάτι που ένιωσα μόλις μπήκα στη πόλη με το αυτοκίνητο. Εντάξει είναι βράδυ, αλλά παρ' όλα αυτά είναι φωτεινή. Σίγουρα δε λάμπει σα χριστουγενειάτικο δέντρο, οικολογικό η μη, αλλά έχει κάποιο φως. Πριν από λίγες μέρες ήμουνστο Βελιγράδι, το οποίο αν και από το όνομα περιμένεις άλλο, είναι γκρι, μουντό και σκοτεινό. Δε λέω πολλά φώτα, κόσμος στο δρόμο αλλά .... Νομίζω ότι είναι μάλλον το τσιμέντο που βάζουν παντού. Περπατάω καμμιά φορά σε τσιμεντένια πεζοδρόμια, γύρω από κτίρια με χρώμα τσιμέντου και χαλάει το κέφι μου. Πέστε με περίεργο αλλά ακόμα και το ψευδολευκό της απλής πλάκας πεζοδρομίου έχω την εντύπωση ότι κάνει τη πόλη, οποιαδήποτε πόλη, λίγο πιό ανθρώπινη.
Τώρα βεβαια πως κατάληξα από τον ύπνο, η μάλλον την έλλειψη του μέσω Βελιγραδίου στις πλάκες πεζοδρομίου δεν το κατάλαβα. Αλλά από ότι κατάλαβα καλύτερα να πάω για ύπνο γιατί όσο μένω ξύπνιος ........

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Αϋπνία!

03:14, ώρα "π" δηλαδη και εγώ είμαι εκτός από άυπνος και έκπληκτος. Δύo (2) άνθρωποι πρόσεξαν το blog! Χαίρομαι, τόσο που σχεδόν δε προσέχω ότι σε 3 ώρες πρέπει να ξυπνήσω (με την ευρεία έννοια του όρου εφόσον δε κοιμάμαι) και να πάω στο γραφείο, να βρω εκκρεμότητες 2 μηνών, να τις αγνοήσω, να προετοιμαστώ για ταξίδι, από εκεί να πετάξω στη Θεσσαλονίκη, για εργασία βέβαια και να περάσω μια κουραστική εβδομάδα τρέχοντας από εδώ και απο εκεί.
Αναρωτιέμαι αν θα βρω έστω και λίγο χρόνο να δω τη πόλη. Έπεται συνέχεια........

Πρώτη φορά!

Τι έχω να πω που να ενδιαφέρει τους άλλους;
Τι έχω να πώ γενικά;
Μάλλον έχω πολλές ερωτήσεις.
Ας περιμένω καλύτερα λίγο, κάτι μπορεί να σκεφτώ.