Σαράνταδύο

10:50.   "42"

Η απάντηση στο ερώτημα για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα! (Για τους μυημένους στο έργο του μέγιστου μύστη Δώγλας Ανδαμς)

Επίσης η ηλικία μου από τις 24 Ιανουαρίου. (Για τους αμύητους)

Αυτή η ηλικία σημαίνει κάτι.  Τι ακριβώς δε ξέρω. Και είμαι σίγουρος ότι δε με συμφέρει να μάθω. Γι' αυτό δεν πρόκειται να ξανασχοληθώ με αυτό το θέμα μέχρι τις 24 Ιαν 2010.

Πίσω στα ασήμαντα. Τί είχαμε τις τελευταίες μέρες. Αρκετά ενδιαφέροντα. Μια νέα προσέγγιση στα τηλεοπτικά δελτία καιρού. Αυτοστραγγαλισμό της Ελλάδας στις εθνικές οδούς. Ένας πολύ μελαχροινός που κάνει πως δεν ακούει όταν τον φωνάζουν Χουσεϊν μπέρδεψε τα λόγια του  εμπρός από τις κάμερες. Κακοκαιρία στην Ευρώπη. Τα γνωστά και συνηθισμένα δηλαδή.

Είχαμε και άλλα πολύ ενδιαφέροντα. Το παζάρι βιβλίου παραδείγματος χάριν. Ένας σημαντικός θεσμός. Όπως κάθε χρόνο πήγα και πήρα κάποια βιβλία. Βρήκα μεταξύ άλλων Μπωντλαίρ και Ναζιμ Χικμέτ. Ο πρώτος εντάξει. Ο δεύτερος όπως και ο Μαγιακόφσκι με έκανε λίγο να ξενερώσω. Όχι γιατί η ποίηση του είναι κακή. Αλλά αν γράφεις ένα ποίημα για να πεις ότι ένας μουστάκιας είναι ίδιος ο κομουνισμός πρέπει ή να είσαι πολύ στρατευμένος ή πολύ φοβισμένος (τώρα τι από τα δύο ήταν δεν το ξέρω, αλλά έζησε αρκέτα χρόνια μετά το θάνατο του Στάλιν). Σε καμμιά περίπτωση ειλικρινής. Κατάντια για έναν ποιητή. Από ότι φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό για ένα κομμουνιστή ποιητή. Πάντως όπου δεν ανακατεύονταν Γεωργιανοί με μουστάκι τα ποιήματα του ήταν πολύ πιο ενδιαφέροντα. Ειδικά εκείνα που ήταν εντελώς αντίθετα με αυτά που πιστεύω. Αυτό νομίζω ότι είναι η αξία της τέχνης. Να κάνει εκείνα με τα οποία δε συμφωνείς να σου αρέσουν. Και αυτό είναι η πρόκληση του να είσαι ελεύθερος άνθρωπος. Να έχεις την τόλμη να ακούσεις κάτι που δε σου αρέσει και την αρετή να παραδεχθείς το λάθος σου μετά. 

Αλήθεια, μια και μιλάμε για Τούρκους καλιτέχνες και μάλιστα στρατευμένους, είδατε ο Αττίλας τί έκανε στον Αττίλα; Τουρκία - Ανθρώπινο είδος 10 - 0! Απλά δεν έχω τίποτα να πω.

Ειλικρινά πόσο ανεύθυνοι είναι αυτοί που υποτίθετε ότι μας ενημερώνουν. Δεν καταλαβαίνουν τι παίζεται δίπλα μας; Οκ! Ξεχάστηκα, λες και έχουμε τύπο στη χώρα και όχι έμμισθη έντυπη και ηλεκτρονική προπαγάνδα. Καλά που υπάρχουν και τα blogs.... Τέλος πάντων αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι δίπλα έχουν άλλη παιδεία. Ο θάνατος ενός απροστάτευτου δεν είναι διαστροφη και άνανδρη δολοφονία, αλλά επιβεβαίωση δύναμης. Το κακό είναι ότι δεν έχουν αλλάξει. Αλλά είπαμε εμείς κάνουμε έντονότατα διαβήματα. Δε τολμώ να διανοηθώ τι θα γράφει το βιβλίο ιστορίας που θα κάνουν τα παιδιά το 2109 για τη γενιά μας. Πριν 100 χρόνια είχαμε και έναν Παύλο Μελά. Από εμάς ποιόν να κοιτάξουν τα παιδιά μας "και τα μάτια να γεμίσουν παλληκάρι";  Είναι κρίμα γιατί μπορούμε, αλλά δυστυχώς "αφεθήκαμε και ενδίδουμε".

Δεν ντρέπομαι τόσο τους προγόνους μου, αυτοί έφυγαν. Ντρέπομαι την κρίση αυτόν που θα ακολουθήσουν. Τη γνώμη των παιδιών και των εγγονιών μας.  Τουλάχιστον θα γελάνε με τα εντονότατα διαβήματα. Είμαι όμως σίγουρος ότι η γενιά μας αξίζει και δικαιούται κάτι καλύτερο........